در دهه 1920 روانشناسی روسی، بولما زایگارنیک ( Bulma Zeigarnik) که به رستورانی اتریشی رفته بود با پدیده ی جالبی رو به رو شد. او متوجه شد که پیشخدمت ها به طرز خارق العاده ای تمامی سفارشات مشتریان را حفظ می کنند و بدون نوشتن سفارش ها تا زمانی که غذای مشتریان آماده شود، سفارشات از ذهن آن ها خارج نمی شود. اما نکته ی جالب برای زایگارنیک این بود که با فاصله ی کوتاهی از تحویل غذا، همه چیز از ذهن آن ها پاک می شود. به نظر نمی رسید که آن ها دائما در حال تکرار کردن سفارش برای به یاد داشتن باشند و مهم تر از آن اساسا به نظر نمی رسید تلاشی مستمر به خرج دهند.