متن هایی برای هیچ

عنوان :متن هایی برای هیچ

عنوان انگلیسی: texts for nothing

نویسنده: ساموئل بکت

مترجم: علی رضا طاهری عراقی

ناشر: نشر نی

چاپ اول: 1385

گودو کیست؟

مقاله ای از جفری میلر:

نمایشنامه ابزورد ساموئل بکت، به دلایل گوناگون ذهن بی شمار خواننده، نویسنده و منتقد را درگیر تفسیر خود کرده است. بکت (Beckett) از دیگران خواسته تا چیزی به نمایشنامه اش نیفزایند و برداشت های شخصیشان را در این نمایشنامه نگنجانند، با این حال این خواسته نمی تواند جلوی دیگران را بگیرد. صدها نظریه درباره نمایشنامه در انتظار گودو ساخته شده است که همه آن ها می توانند درست باشند. نمایش تنها آن چیزی است که شما در اثر ارتباط نیمه هشیار خود و نمایشنامه برداشت می کنید.

یکی از تفاسیر نمایشنامه در انتظار گودو (waiting for godot) که بسیار مورد استقبال قرار گرفته است، تفسیر اگزیستانسیالیستی است. شواهد بسیاری در تایید این دیدگاه وجود دارد. جنبش اگزیستانسیالیسم که از میان تجربیات جنگ جهانی دوم زاییده شد، بر روی بزرگانی چون بکت، کامو، سارتر و یونسکو تاثیر گذاشته است. اگزیستانسیالیسم همچنین تحت تاثیر نوشته های هگل، شوپنهاور و نیچه است. فلسفه اگزیستانسیالیم را می توان در این جمله جمع کرد: چگونه کسی می تواند در دنیایی عاری از هدف، هنجار و دستورات الهی خود را با وجودش وفق دهد؟

نخستین و مهمترین چیزی که ما را به سمت چنین برداشتی ( برداشت اگزیستانسیالیستی) می برد، عنوان این نمایشنامه است. در انتظار گودو. گودو کیست؟

تئاتر ابزورد

تئاتر ابزورد یا ابزوردیسم مفهومی است که توسط مارتین اسلین منتقد تئاتر به منظور توصیف نمایش هایی در میانه ی قزن بیستم ابداع شده است. این نمایش ها همگی بر اساس روش و رسم مشخصی نگاشته شده بودند. اسلین به این نمایش ها به عنوان نشان دهنده فلسفه آلبر کامو نگاه می کند، که بر اساس آن زندگی فاقد معنایی درونی و ذاتی است. نمایشنامه هایی که بر اساس سنت ابزودیسم ( تئاتر ابزود ) نگاشته شده اند، عموما دارای کاراکترها و شخصیت های گوناگون، دیالوگ های بی منطق و پوچ، فعالیت ها و اعمال تکراری و بی معنا و طرح های غیرواقعی و یا غیر ممکن هستند.

معرفی کتاب در انتظار گودو

آخر بازی / در انتظار گودو / همراه با نقد تئاتر به مثابه متن

عنوان اصلی : waiting for godot , end game

نویسنده : ساموئل بکت

مترجم : بهروز حاجی محمدی

ناشر : انتشارات ققنوس

شروعی برای سایت گودو

دست بردار، می خواستم بگویم از همه ی این ها دست بردار. چه اهمیتی دارد که کی حرف می زند، یکی گفت چه اهمیتی دارد که کی حرف می زند. عزیمتی در کار خواهد بود، من آن جا خواهم بود، از دست نخواهمش داد، من نخواهم بود، من این جا خواهم بود، و خواهم گفت من از این جا دورم، من نخواهم بود، دم نخواهم زد، داستانی خواهم بود، کسی خواهد کوشید داستانی بگوید. آری، حاشا تا کی، همه اش غلط است، هیچ کس نیست، مفهوم است، هیچ چیز نیست، لفاظی تا کی، بگذار فریب خورده باشیم، فریب خورده ی زمان و زمانه، تا وقتی بگذرد، همه چیز بگذرد و تمام شود، و صداها ساکت شوند، تنها صداست، تنها دروغ است. (ساموئل بکت، متن هایی برای هیچ)

شروع کردن با بکت عجیب است، ولی شاید فقط اوست که به یادمان می آورد بیهوده تقلا می کنیم...