افراد افسرده آشکارا عقاید منفی بیشتری از افراد غیر افسرده نسبت به خود و آینده شان دارند. اما چه کسی بری از اشتباه است؟ آیا احتمال دارد که افراد افسرده گاهی اوقات در ارتباط با توانایی شان بیشتر از افراد غیر افسرده واقع بین باشند؟ شاید این افراد غیر افسرده هستند که تحریف های خوش بینانه می کنند. لورن آلوی و لین آبرامسون نظریه ای را تحت عنوان واقع گرایی افسردگی مطرح کرده اند که بر اساس آن افراد افسرده نسبت به سایرین واقع گراتر هستند و همین واقع گرایی است که منجر به افسردگی آن ها می شود.
لورن آلوی و لین آبرامسون در سال 1979 دست به مطالعه ای زدند که طی آن دانشجویان افسده و غیر افسرده تکلیفی را انجام می دادند که باید در چند کوشش تکمه ای را فشار می دادند و در کوشش های دیگر از فشردن دکمه خودداری می کردند. زمانی که دکمه فشار داده می شد، گاهی اوقات یک چراغ سبز روشن می شد. از آن ها خواسته شد که قضاوت کنند چقدر کنترل داشته اند. برای یک گروه (75-0) 75 درصد از مواقعی که آن ها دکمه را فشار می دادند، چراغ سبز روشن می شد، و زمانی که دکمه را فشار نمی دادند، هرگز این چراغ روشن نمی شد. کنترل واقعی آن ها 75 درصد بود. برای گروه دیگر (75-50) 75 درصد از مواقعی که آن ها دکمه را فشار می دادند، چراغ سبز روشن می شد، اما در 50 درصد از مواقعی که آن ها دکمه را فشار نمی دادند نیز چراغ روشن می شد. در نتیجه کنترل واقعی آن ها 25 بود. در جالب ترین گروه (75-75) خواه آن ها دکمه را فشار می دادند یا نمی دادند، 75 درصد از مواقع چراغ سبز روشن می شد. در این حالت کنترل واقعی صفر بود، زیرا چراغ سبز صرف نظر از این که آن ها دکمه را فشار می دادند یا نه، روشن می شد.
نتایج این تحقیق شگفت آور بود. افراد افسرده دقیقا قضاوت می کنند که چقدر کنترل دارند. زمانی که آن ها اعمال کنترل می کنند این وابستگی را به درستی درک می کنند. هنگامی که آن ها کنترل ندارند، می گویند کنترل ندارند. بین افراد افسرده و غیر افسرده تفاوت ویژه ای وجود دارد، ولی تحریف واقعیت در افرادی دیده می شود که حتی وقتی کنترل ندارند معتقدند کنترل دارند. آلوی و آبرامسون حدس زدند که افراد افسرده غمگین تر ولی عاقل ترند. آن چه که باید در این گزارش تبیین شود این نیست که چرا افراد گاهی افسرده هستند، بلکه این است که چگونه افراد غیر افسرده از خود در برابر واقعیت غیرخوشایند دفاع می کنند.
از این نتیجه در بررسی های ادراک توانایی اجتماعی حمایت شده است. ارزیابی بیماران افسرده از مهارت های اجتماعیشان به ارزیابی مهارت های آن ها توسط هیئت داوران نزدیک تر از ارزیابی افراد غیرافسرده به ارزیابی هیئت داوران است. افراد غیر افسرده باور دارند که آن ها بیشتر از آن چه داوران درباره ی آن ها قضاوت می کنند، از مهارت اجتماعی برخوردارند.
افراد افسرده عزت نفس کمی دارند، اما این ارزیابی کم ممکن است همیشه تحریف واقعیت نباشد. گاهی این ارزیابی کم می تواند ارزیابی عاقلانه و دقیق باشد، که با ارزیابی افرادی که نظر مغرورانه ای نسبت به خودشان دارند، مغایر است.
