از مرگ...
هرگز از مرگ نهراسیده ام
اگرچه دستانش از ابتزال شکننده تر بود
هراس من - باری - همه از مردن در سرزمینی ست
که مزد گورکن
از بهای آزادی آدمی
افزون نباشد
جستن
یافتن
و آن گاه
به اختیار برگزیدن
و از خویش
بارویی پی افکندن -
اگر مرگ را از این همه ارزشی بیش تر باشد
حاشا حاشا که هر گز از مرگ نهراسیده یاشم
من و تو
من و تو یکی دهان ایم
که با همه آوازش
به زیباتر سرودی خواناست
من و تو یکی دیده گان ایم
که دنیا را هر دم
در منظر خویش
تازه تر می سازد
نفرتی از هر آنچه بازمان دارد
از هر آنچه محصورمان کند
از هر آنچه واداردمان
که به دنبال بنگریم، _
دستی
که خطی گستاخ به باطل می کشد
من و تو یکی شوریم
از هر شعله یی برتر،
که هیچ گاه شکست را بر ما چیرگی نیست
چرا که از عشق
رویینه تن ایم.
و پرستویی که در سرپناه ما آشیان کرده است
با آمدشدنی شتابناک
خانه را
از خدایی گم شده
لب ریز می کند
