دگما 95

دگما 95 جنبش سینمایی است که در سال 1995 توسط دو کارگردان دانمارکی، لارس فون تریر و توماس وینتربرگ بنیان گذاشته شد. آن ها مانیفست دگما 95 و پیمان پاکدامنی ( vow of chastity ) را نوشتند که شامل قوانینی در فیلم سازی بود. این قوانین به دنبال احیای ارزش های سنتی نمایش نظیر داستان، بازیگری و ساختار بود تا شاید سینما از زیر بار قدرت تکنولوژی و افکت های به کار رفته در استودیوها خارج شود. بعدها کارگردانان دیگری نظیر کریستین لورینگ و سورن جکابسون نیز به دگما 95 پیوستند. مانیفست داگما 95 شامل 10 قانون است:

1. فیلم برداری باید در لوکیشن واقعی انجام گیرد. وسایل و تجهیزات نباید به صحنه اضافه شوند ( در صورتی که برای فیلم برداری به تجهیزات و داربست نیاز ضروری وجود داشته باشد، باید لوکیشنی انتخاب شود که تجهیزات از ابتدا در آن جا وجود داشته اند).

2. هرگز نباید صداگذاری بر روی تصاویر صورت گیرد و بالعکس ( موسیقی تنها در شرایطی مجاز است که واقعا در صحنه اجرا شود).

3. باید از دوربین رو دست استفاده شود. هر گونه حرکت و یا سکون دوربین که با دست انجام گیرد مجاز است.

4. فیلم باید رنگی باشد. نورپردازی های خاص مجاز نیست ( در صورتی که نور کافی برای فیلم برداری وجود نداشته باشد، فیلم برداری باید متوقف شود و یا یک لامپ به دوربین متصل شود).

5. استفاده از اپتیک و فیلتر ممنوع است.

6. فیلم نباید شامل هیچ گونه صحنه و عمل صوری باشد ( قتل، اسلحه و غیره نباید در فیلم وجود داشته باشد).

7. استفاده از موقعیت های زمانی و مکانی بیگانه و غیرواقعی ممنوع است ( بدین معنا که فیلم باید در مکان حاضر و زمان حال اتفاق افتد).

8. فیلم های مربوط به ژانرهای خاص غیر قابل قبول هستند.

9. فرمت (قطع) فیلم ها باید 35 میلیمتری آکادمی باشد.

10. نام کارگردان نباید در ابتدا و انتهای فیلم ذکر شود.